Vorig jaar viel ik van de een op de andere dag uit. Niet dat ik griep had of een gebroken been. Ik hoefde ook niet geopereerd te worden en al mijn organen deden precies wat ze moesten doen. Ik kon mezelf alleen niet meer concentreren. Ik vond het lastig om met meer dan twee mensen in een ruimte te zijn en bij de gedachte dat ik iets moest organiseren brak het koude zweet me spontaan uit. Toen ik ook nog hartkloppingen kreeg en alleen nog maar kon huilen achter mijn bureau, zat er niets anders op dan mezelf ziek te melden en naar huis te gaan.