Mijn zoon van zeven onderhandelt al. Over beeldschermtijd op de tablet: 'Als dit filmpje klaar is, kom ik.' Over een snack: 'Goed dan, maar dan wil ik een banaan én een chocolaatje.' Over voorlezen: 'Nog één hoofdstuk voorlezen, please, please, please en dan ga ik daarna meteen slapen, beloofd!' Het feit dat dit me verbaast en me soms zelfs overrompelt, zegt waarschijnlijk alles over hoe ik zelf onderhandel… áls ik het al doe.